Rastra Rishi Nanaji Deshmukh

Chandikadas Amritrao Deshmukh also known as Nanaji Deshmukh (11 October 1916 – 27 February 2010) was a social activist from India. He worked in the fields of education, health, and rural self-reliance, and has been honoured with the Padma Vibhushanby the Government of India. He was a leader of the Bharatiya Jana Sangh and also a member of the Rajya Sabha.

Early childhood

Deshmukh was born in Deshastha Brahmin family on 11 October 1916 in Kadoli, a small town in the Hingoli district of Maharashtra to Amritrao Deshmukh and Rajabai Amritrao Deshmukh. Deshmukh's career was full of strife and struggle. He lost his parents at an early age and was brought up by his maternal uncle.
 

His family had little money to pay for his tuition fees and books, but his keen desire to learn encouraged him to work as a vendor and sell vegetables to raise money to fund his education. He lived in temples and received a higher education at the prestigious Birla Institute of Technology and Science in Pilani before becoming an RSS activist in the nineteen thirties.
 

Though born in Maharashtra, the fields of his activities were Rajasthan and Uttar Pradesh. Seeing his devotion, the then RSS Sarsanghchalak M. S. Golwalkar sent him to Gorakhpur (U.P) as "pracharak". He rose to be the Saha Prant Pracharak of the whole of Uttar Pradesh (which has now become 8 prant of RSS).

RSS Volunteer

Deshmukh became inspired by Lokamanya Tilak and his nationalist ideology, as well as showing an acquired interest in social service and activities. His family was in close contact with Dr. Keshav Baliram Hedgewar who was a regular visitor to Deshmukh's family. He could discern potential in Nanaji and encouraged him to attend RSS shakhas.
 

In 1940, after Hedgewar's death, many youngsters inspired by him joined the R.S.S. in Maharashtra. Deshmukh was among those enthused youths who joined the RSS devoting their whole life in service to the nation. He was sent to Uttar Pradesh as a Pracharak. At Agra, he met Deen Dayal Upadhyaya for the first time. Later, Deshmukh went toGorakhpur as a pracharak where he took great pains to introduce Sangh ideology in the eastern UP. It was not an easy task at that time as the Sangh had no funds to meet even day-today expenses. He had to stay in a Dharmashala but had to keep on changing Dharmashalas as no one was allowed to stay there for more than three days consecutively. Ultimately, he was given shelter by Baba Raghavdas on the condition that he would also cook meals for him.

Within three years, his hard work bore fruits and almost 250 Sangh Shakhas commenced in and around Gorakhpur. Nanaji always laid great emphasis on education. He established Bharat's first Saraswati Shishu Mandir at Gorakhpur in 1950.[1][2]
 

When in 1947, the RSS decided to launch two journals Rashtradharma, Panchjanya and a newspaper called Swadesh,Shri Atal Bihari Vajpayee was assigned the responsibility of the editor and Deen Dayal Upadhyaya was made the Margdharshak with Nanaji as the managing director. It was a challenging task as the organisation was hard up for money to bring out the publications, yet it did never dampen their spirits and these publications gained popularity and recognition because of their strong nationalistic content.
 

Mahatma Gandhi's assassination led to imposition of ban on the RSS and publication work came to a grinding halt. A different strategy was adopted keeping the ban in mind and Nanaji was the brain behind underground publication work by the RSS those days.

Political life

When the ban was lifted and it was decided to have a political organisation, Bharatiya Jana Sangh came into being. Deshmukh was asked by Shri Guruji to take charge of Bharatiya Jana Sangh in Uttar Pradesh as general secretary. Deshmukh had worked as RSS pracharak in Uttar Pradesh and his groundwork proved of a great help in organising BJS at the grass roots. By 1957 BJS had established its units at each and every district in Uttar Pradesh and credit for this goes to the Nanaji who had extensively travelled all over the state.Soon, BJS became a force to reckon with in Uttar Pradesh. In 1967 BJS became the part of United Legislature Party and joined the Government headed by Chaudhary Charan Singh. Deshmukh played a crucial role in evolving the alliance as he enjoyed good relations with Charan Singh and Dr. Ram Manohar Lohia. He was successful in bringing leaders of different political backgrounds on one platform to give Uttar Pradesh its first non-Congress government.

A political giant, like Chandra Bhanu Gupta, former UP chief minister had to face one of the biggest challenges of his political career when Deshmukh outwitted him not once but thrice. On one occasion, he planned a strategy to defeat the Congress nominee and Gupta's favourite in Rajya Sabha. When Gupta himself contested elections from Lucknow in 1957, Nanaji crafted an alliance with socialist groups and helped Babu Triloki Singh in registering an impressive win over Gupta. Gupta faced another embarrassment when he was again defeated at Maudaha in Uttar Pradesh.
 

In Uttar Pradesh, BJS gained strength from Upadhyaya's vision, Atal Vajpai's oratory skills and Deshmukh's organizational work and it emerged as an important player in the state politics. Deshmukh always shared good relations not only with his party colleagues but also with his opponents. Gupta, who suffered many defeats at the hands of Deshmukh, yet continued to have great respect for him and called him 'Nana Phadanvis '. His relations with Dr. Ram Manohar Lohia changed the course of Indian politics. Once he invited Lohia in BJS karaykarta sammelan where he met Upadhyaya for the first time and this association brought the BJS closer to Socialist parties in exposing the Congress and its misrule.
 

Desmukh actively participated in Bhoodan Movement started by Vinoba Bhave.[1] By spending two months with Vinoba, he was inspired by the success and appeal of the movement.

The months that followed the judgment of Justice Jagmohan Lal Sinha of the Allahabad High Court, setting aside the election of Indira Gandhi in June 1974, were traumatic. An anti-Indira agitation, led by Jai Prakash Narayan, was gathering momentum.
 

In the latter half of the year a massive procession, led by Narayan was taken out in Patna. As the procession wended its way through the roads of the state capital, the police made a lathi charge and, it is said, the Sarvodaya leader was the target. The final assault came when Narayan's supporters were escorting him to safety. One of the supporters sprang to his leader's protection, covered him and took all the lathi blows on himself. That man was Deshmukh. One of his arms was fractured in this daring effort.

Later, Narayan himself and Morarji Desai, who became the Prime Minister heading the Janata Party Government, publicly praised the courage shown by Deshmukh and, as a reward, offered him the Cabinet portfolio of Industry, but Deshmukh spurned the overture. Deshmukh had won in the 1977 election held after revocation of the Emergency with a comfortable margin from Balrampur Lok Sabha constituency of Uttar Pradesh.[1]
 

In 1980, when he turned 60, he opted not only from the electoral fray but also politics. He later devoted himself completely to social and constructive work, lived in ashrams and never projected himself.
When Narayan gave the call for "Total Revolution" Deshmukh responded by giving total support to this movement.[1] When the Janata Party was formed, Deshmukh was one of its main architects. Janata Party stormed into power by sweeping off the Congress.
 

He was nominated to Rajya Sabha by the NDA Government in the year 1999 in recognition of his services to the nation.

Social work

After retirement from active politics Deshmukh then served Deendayal Research Institute that he himself had established way back in 1969.[1] He wanted Deendayal Research Institute to be devoted to strengthening the movement for constructive work in Bharat.
 

He did pioneering work towards the anti-poverty and minimum needs programme. Other areas of his work were agriculture and cottage industry, rural health and rural education. Deshmukh assumed chairmanship of the institute after relinquishing politics and devoted all his time to building up the institute. He was also instrumental in carrying out social restructuring programme in over 500 villages of both Uttar Pradesh and Madhya Pradesh states of India.[1] He also published the journal "Manthan" (introspection) which was edited by K.R. Malkani for many years.
 

Deshmukh did a lot of social work in Gonda (U.P.) and Beed (Maharashtra). The motto of his project was: “Har hath ko denge kaam, har khet ko denge paanee”.
 

He finally settled down at the picturesque Chitrakoot, a holy place on the borders of Uttar Pradesh and Madhya Pradesh. It was in 1969 that Deshmukh visited Chitrakoot for the first time. He was moved to see the pathetic condition of the society in the karmabhoomi of Ram, the place where Ram spent 12 out of the 14 years in exile. He sat by the holy River Mandakini, and resolved to change the face of Chitrakoot during his lifetime. While in exile, Ram started working for the upliftment of the downtrodden here. With this important historical and inspiring background, Deshmukh made Chitrakoot the centre of his social work.
 

He chose to serve the poorest among the poor. He used to remark jokingly that he admired Vanavasi Ram more than Raja Ram and so would like to spend the rest of his life in Chitrakoot among the vanavasis and most backward sections of the society.
 

He also established Chitarkoot Gramoday Vishwavidyalaya in Chitrakoot, India's first rural University, and served as its Chancellor.[1] Nanaji implemented the philosophy of integral humanism to improve the living standards of more than 150 villages of bundelkhand.

Deendayal Research Institute

Deendayal Research Institute (DRI) was founded in 1972 by Deshmukh to validate the philosophy of Integral Humanism propounded by Pandit Deendayal Upadhyaya (1916–1968). Integral Humanism gave a vision for Bharat that, with an approach to man and his relationship to society that is integral and complementary, could transform Bharat into a self-reliant and compassionate example for the world to follow.
 

Deshmukh developed a model for the development of rural areas on the basis of Integral Humanism. After initial experiments in Gonda (U.P.) and Beed (Maharashtra), Nanaji finally fine-tuned an integrated program for the development of rural areas that covers health, hygiene, education, agriculture, income generation, conservation of resources, and social conscience, that is both sustainable and replicable. The basis of the project is 'Total transformation through total development with people's initiative and participation'.

The project, called the Chitrakoot Project or the 'Campaign for Self-Reliance', was launched on 26 January 2005 in 80 villages around the Chitrakoot area in the border of Uttar Pradesh and Madhya Pradesh. The aim was to achieve self-reliance for these villages by 2005. When complete in 2010, the project hopes to make the 500 surrounding villages self-reliant and serve as a sustainable and replicable model for the Bharat and the world.

DRI has association with the following important institutions among others.
The Wadia Group, Apeejay Education Society (AES), Indian Council of Agricultural Research (ICAR), Khadi and Village Industries Commission (KVIC), India Development and Relief Fund (IDRF), Madhya Pradesh Council of Science and Technology (MPCST), India Development Coalition of America (IDCA), Department of Elementary Education (DEE), The Sir Dorabji Tata Trust, Ayurveda Yoga & Naturopathy Unani Siddha and Homoeopathy(AYUSH) and Sewa International (SI)
 

Appreciation and recognition
 

He was awarded Padma Vibhushan in 1999. India's former President A.P.J. Abdul Kalam praised Deshmukh for his "single-minded devotion to the uplift of the people".

Death

Deshmukh died on 27 February 2010 in the premises of Chitrakoot Gramoday Vishwavidyalaya that he established. He was unwell for some time due to age-related ailments and had refused to be taken to Delhi for treatment. He has willed that his body be donated to Dadhichi Dehdaan Sanstha of New Delhi which was accepted, and his body was sent toAll India Institute of Medical Sciences for medical research. His body was sent by road up to Satna, Madhya Pradesh, and hundreds of people and local residents accompanied this last procession to Satna. From Satna, his body was carried by a chartered plane to New Delhi. In New Delhi, his body was kept for few hours at Keshav Sadan (Delhi headquarters of the Rashtriya Swayam Sewak Sangh), and after that the body was donated to AIIMS with the help of Dadhichi Dehdan Sanstha

அருள் மிகு தேனீஸ்வரர் திருகோயில் , வெள்ளாளூர் , கோயம்புத்தூர்

PARAMESWARA Temple, Bhubaneswar, Orissa

Kohinoor Diamond

The Kohinor Diamond is a cursed one , bringing misfortune to the owner.

The Kohinoor Diamond, meaning Mountain of Light in Persian, is now with the British, and is embedded in the Royal Crown.

Kohinoor,

The Kohinoor Diamond.

Was mined in Kolluru Mines, Guntur District, Andhra Pradesh,India.

It was 793  when it was uncut.

It is now a 105.6 metric carats diamond, weighing 21.6 grammes .

Exact value of the stone is not known, but in the 1500s it was considered that the diamond’s value corresponds to about half of the world’s total production costs in one day. Of course, with a diamond so unique, it is hard to put a monetary value attached to it.

The fact that it never changed hands through a documented sale doesn’t help our evaluation. The Kohinoor was always stolen, bartered or gifted and never sold.

As comparison the most expensive documented sale of a diamond occurred around 60 years ago, when the Graff pink was sold in Hong Kong for $46 million.

The Graff pink weighs “only” 24,78 carats compared to the 106 carats that the Koh-i-noor weighs though.

Even if the value of the Kohinoor diamond is not known, it is part of the Crown Jewels, and the whole value of the Crown Jewels is between $10 and $12 billion.

 Kohinoor was the Eye of  Bhadrakali in Warangal,Andhra Pradesh.

It was donated by the Kakatiya Kings.

In 1323,Ghiyath al-dhin Thughlak  defeatedthe Kakatiyas and true to Islamic style vandalised the Temple and took away the Kohinoor.

Bhadrakali, Warangal,where Kohinoor adorned Here

He was late killed by his son.
The Kohinoor changed many hands before it landed with the Maharaja Of Punjab, Maharaja Ranjith Singh.
He donated the Kohinoor to Puri Jagannath Temple and died.
The British refused to hand over the diamond to the Temple.
In 1850, the Kohinoor was stolen and was delivered to the British.

Fearing the Curse, the present Queen Elizabeth avoids wearing the Kohinoor and wears the Imperial State Crown.

‘
The diamond remained with Khilji dynasty, and later passed on to the succeeding dynasties of the Delhi Sultanate, until it came into the possession of Babur, a Turco-Mongol war lord, who invaded India and established the Mughal Empire in 1526. He called the stone ‘the Diamond of Bābur’ at the time, although it had been called by other names before it came into his possession. Both Babur and his son and successor, Humayun mention in their memoirs the origins of ‘the Diamond of Bābur’.

A 1757 miniature of Ahmad Shāh Durrānī, the Emir of Afghanistan, in which the Koh-i-Noor diamond is seen hanging on the front of hiscrown, above his forehead.

The diamond remained locked in the Mughal treasury until it was taken out by Shah Jahan, the fifth Mughal emperor. Shah Jahan, famous for building the Taj Mahal in Agra, had the stone placed into his ornate Peacock Throne. His son, Aurangazeb, imprisoned his ailing father at nearby Agra Fort. While in the possession of Aurangazeb, it was cut by Hortenso Borgia, a Venetian lapidary, who was so clumsy that he reduced the weight of the stone to 186 carats.^[12] Legend has it that he had the Koh-i-Noor positioned near a window so that Shāh Jahān could see the Tāj Mahal only by looking at its reflection in the stone. Following the invasion of Nadir Shah, the ruler of Afsharid Persia in 1739 and the sacking of Agra and Delhi. Along with the Peacock Throne, he also carried off the Koh-i-Noor to Persia in 1739. It was allegedly Nādir Shāh who exclaimed Koh-i-Noor! when he finally managed to obtain the famous stone,^[4] and this is how the stone gained its present name. There is no reference to this name before 1739.
The valuation of the Koh-i-Noor is given in the legend that one of Nader Shah’s consorts supposedly said, “If a strong man should take five stones, and throw one north, one south, one east, and one west, and the last straight up into the air, and the space between filled with gold and gems, that would equal the value of the Koh-i-Noor.”
After the assassination of Nādir Shāh in 1747, the stone came into the hands of his general, Ahmad Shāh Durrānī, who later became the Emir of Afghanistan. In 1830, Shujāh Shāh Durrānī, the deposed Emir of Afghanistan and a descendant of Ahmad Shah Durrani, managed to flee with the diamond. He went to Lahore where the Sikh Maharaja Ranjit Singh forced him to surrender the stone and took its possession.’
Britain is still hand over the Kohinoor Diamond to india, despite repeated demands.
Read the sordid story as to how the British acquired the Kohinoor at,
Citation.

சரபேஸ்வரர் மந்திரம்

பேராபத்து பெரும் நஷ்டம் நோயை விரட்டும் சரபேஸ்வரர் மந்திரம்


ஹூம்காரீ சரபேஸ்வர: அஷ்ட சரண:
பக்ஷீ சதுர் பாஹுக:
பாதா கிருஷ்ட நிருஸிம்ஹ விக்ர ஹதர:
காலாக்னி கோடித்யுதி:
விச்வ க்ஷோப நிருஸிம்ஹ தர்ப்ப சமன:
பிரும்மேந்திர முக்யைஸ்துத:
கங்கா சந்தரதர: புரஸ்த சாப:
ஸத் யோரிபுக் னோஸ்து

(சரபேஸ்வரருக்கு எட்டு கால்களும், 4 கைகளும், இரு இறக்கைகளும், கருடனைப் போன்ற மூக்கும், கால்களால் நரசிம்மத்தை சாந்தப்படுத்தி வைத்தும், காலாக்னி போன்ற காந்தியும், கங்கை, சந்திரன், மான், மழு, ஏந்தி உலகத்தின் கஷ்டத்தைப் போக்க மனம் கொண்ட சரபேஸ்வரர் என்முன் தோன்றி என்னைக் காத்து அருள வேண்டும்.)

இந்த தியான மந்திரத்தை மனப்பாடம் செய்து தினம் காலை மாலை 108 முறை ஜபிக்க பேராபத்திலிருந்தும், பெரும் நஷ்டத்திலிருந்தும், கொடும் நோயினின்றும் விடுபட்டு சகல மங்களங்களையும் பெறுவார்கள்.

Standard weights and measures have existed in the Ancient Hindu

 
Standard weights and measures have existed in the Ancient Hindu Civilizations especially Indus Valley since the 5th millennium BCE.The centralized weight and measure system served the commercial interest of Indus merchants as smaller weight measures were used to measure luxury goods while larger weights were employed for buying bulkier items, such as food grains etc.

Weights existed in multiples of a standard weight and in categories.Technical standardization enabled gauging devices to be effectively used in angular measurement and measurement for construction.Uniform units of length were used in the planning of towns such as Lothal, Surkotada, Kalibangan, Dolavira, Harappa, and Mohenjo-daro.

The weights and measures of the Indus civilization also reached Persia and Central Asia, where they were further modified.

The Great Revolt of Satnamis

The Satnami sect of Hinduism was founded in 1657 in Narnaul (a town in today’s Indian state of Haryana, situated about 100km south-west of Delhi), by a saint names Birbhan. They are considered to be an offshoot of the followers of the great saint Ravidas. The name Satnami reflects the major religious activity of the sect – which is the chanting and meditation of the true name (satnam, names of God), especially the names of Rama and Krishna. Fixing the mind devotedly on divine names, the fluctuations of the consciousness are stabilized, which makes one fit to receive higher intuitive knowledge of the divine. The sect is comprised mostly, but by no means exclusively, of the lower strata of Hindu society – particularly the leather worker, sweeper, carpenters, and goldsmith communities – and they observe no caste distinctions – judging people only be their actions. They were known to have dressed simply like saints, and keep shaved heads (and were hence also called mundiyas), and abstain from intoxicants and animal foods. These tenets are still practised by many today. Today the sect numbers over 15 million, and followers are to be found in Rajasthan, Uttar Pradesh, Gujarat, Bihar, Madhya Pradesh, Maharashtra. This huge spread is due to the fact that those who survived the genocide following their rebellion against the Moghuls spread out into small units over vast tracts of land.

The great Satnami revolt occurred in the reign of the Moghul Emperor Aurangzeb. Many Hindus resented Aurangzeb’s strict Islamic policies – which included reviving the hated Islamic Jiziya tax (poll tax on non-Muslim subjects), banning music and art, and destroying Hindu temples. The revolt began in 1672 when a Moghul soldier killed a Satnami. Other Satnamis took revenge on the Moghul soldier, and in turn the Moghul soldiers went about repressing the Satnamis. The result was that about 5,000 Satnamis were up in arms. They routed the Moghul troops situated in the town, drove away the Moghul administrators and set up their own administration in its place. The uprising gained the enthusiasm of Hindus in Agra and Ajmer also.

Though totally lacking in weaponry and money, the Satnamis inflicted several defeats on the Moghul forces. The contemporary Moghul chronicler, Saqi Mustaid Khan, expressed amazement as to what came over this

“destitute gang of goldsmiths, carpenters, sweepers and tanners and other… artisan castes that their conceited brains became so overclouded? Rebellious pride having found a place in their brains, their heads became too heavy for their shoulders.”

The resentment of the Satnami’s against the Moghul persecution meant that they exhibited full reciprocal behavious to their oppressors. It was only with great difficulty that any Muslim soldiers could be brought to face the Satnamis, such was the wrath of the Satnamis at the time. It was only when Aurangzeb himself took personal command and sent 10,000 troops with artillery that the Satnamis fell. They put up a brave defense. According to Saqi Mustaid Khan they believed that they were re-enacting scenes from the Mahabharata war. 2,000 Satnamis were slain on the battlefield and many more were slain in pursuit. What followed was an attempt to slay every remaining member of the Satnamis, and destroy all their homes. The remnants of the Satnamis fled in all directions and for a long time were totally disorganized and leaderless.

Jagjivandas, a Kshatriya from Uttar Pradesh, reorganized the remnants of the Satnami sect, probably about 3 decades later in the 1700’s. Dulandas, a disciple of Jagjivandas, also did much work to revive and reorganize the Satnami order. This shows the unity between all sections of Hindu society – even in the worst days of caste discrimination. Today, the headquarters of the Satnamis is in Bhandar, a village in the Raipur district of Madhya Pradesh.

We pay our obeisance to the Satnamis, Great Hindus of the finest caliber, despite being drawn mostly from sections of the society which have at times faced intense discrimination from other Hindus. Despite this they observe religious lifestyles of the highest moral standards, and as we have seen, served Hindu society militarily too. What is particularly unique about their revolt is that it happened right under the very noses of the Moghul capital and traditional stronghold (Delhi and Agra). As such, their achievement gains even more in our eyes

The Twelve Yantras of Lalla

Lalla (720–790 CE) was an Indian astronomer and mathematician who followed the tradition of Āryabhaṭa, Brahmagupta, and Bhāskara I.Lalla was known as being one of the leading Indian astronomers during the eighth century. Only two of Lalla's works are currently thought to be extant.Lalla’s most famous work was entitled Shishyadhividdhidatantra(Treatise which expands the intellect of students). He was well known because of twelve instruments which he brought into practice.

Lalla describes the 12 Instruments as follows:

Sphere, ring, dial, bow, time measuring water vessel, Gnomon, divider, scissor. Circular seat with central stick, semicircle with stick, combination of sticks, are the twelve instuments along with a stick.

The 12 instruments are as follows:

1)The Gola yantra is a type of armilliary sphere used to locate planetary positions.
2)Bhangana is a ring with angular graduations alonge its circumference, it is a type of protractor.
3)Chakra is a circular disk with angular graduations; it is also a type of protractor.
4)Dhanu is a semicircular disk with angular graduations and a stick pivoted at the center, it is a type of protractor with a plumb bob arrangement.
5)Ghati is a small vessel with a hole at the bottom. It was used to measure time.
6)Shanku is a type of gnomon, a long vertical cone used to identify East-West-North-South direction based on shadow of its tip.
7)A special geometrical construction known a ‘Matsya‘ was used for the above purpose. Altitude of sun and day time was also measured with this instrument based on the shadow.
8)Shakata consists of two ‘V’ shaped sticks, pivoted at the end.
9)Kartari means a seizer. This instrument is made up of two sticks both pivoted together. It was used like a caliper, and also to measure angle with the help of protractor.
10)Pitha is a horizontal disk with a vertical stick at its center. It was used to measure local time based on its shadow, it was used to measure the height with the help of special geometrical contruction.
11)Shalaka is combination of two sticks with a string.
12)Yasti is just a long stick having standard dimensions; it was used to measure height and distances. Special geometrical constructions were framed to facilitate the use of this stick. These proposed geometrical constructions were to construct the proportionate triangles with the help of which heights of terrestrial objects could be calculated.

Ancient Indians Useing Clocks

 
Ghatika or (Bowl) is a hemispherical vessel made of copper with a small aperture at the bottom so that it sinks into the water 60 times in a day and night.

The clepsydra (Ghatī -yantra) was used in India for astronomical purposes until recent times. The Shloka as in picture is of famous astronomer and mathematician Bharamagupta.The meaning of the shloka is that a Ghatika or (bowl) is a hemispherical vessel made of copper with a small aperture at the bottom so that it sinks into the water 60 times in a day and night. The Ghatiyantra theory interprets that the vessel sinks in 24 Minutes.

Katasraj Mandir Is A Hindu Temple Complex Pakistan.

 
Katasraj Mandir is a Hindu temple complex situated in Katas village near Choa Saidanshah in the Chakwal district of Punjab in Pakistan.

The main temple is dedicated to Lord Siva and has existed since the days of Mahābhārata and the Pandava brothers spent a substantial part of their exile at this place.The lake in the complex is believed to have magical powers and is supposed to be where Yudhisthira defeated the Yaksha with his wisdom, releasing his brothers from that Yaksha’s capture. (Yaksha Prasnas incident happened here)

Pakistan Government is now considering to nominate the temple complex for World Heritage Site status. In 2007, it also proposed to restore the temple complex. From 2012 the temple pond is drying up due to heavy use of ground water for industrial purposes.2 semi-ruined temples of the Hindushahiya period (650–950 AD) and few more built 900 years ago exist along with main old temple.Katas site houses the Satgraha, a group of seven ancient temples, remains of a Buddhist stupa, a few medieval temples, havelis and some recently constructed temples, scattered around a pond considered holy by Hindus.

The Ramachandra Mandir is situated to the east of the Hari Singh Haveli and is closed from all sides except for an entrance on the east. The double-storied structure has eight rooms of various dimensions on the ground floor and a staircase at the south leading to the first floor. This mandir has two jharokas (balconies) that have been severely damaged.The Hanuman Mandir is on the western extreme of a high rectangular enclosure with entrances on the south and the north. The temple’s ceiling is undecorated, and lime-plastered.

The Siva temple is also built on a square platform. Its entrance is a recessed round arch with faint cusps and a rectangular opening to the north.Local hindus have migrated to East Punjab in India after partition in 1947 and abandoned these temples.
After that, temple complex went into bad state. The holy pond was littered with garbage, while the murals inside the temples disappeared due to the ravages of time and the neglect of the authorities.

In 2006-07, Pakistan decided to place murtis of Hindu gods in the seven mandirs and restore them to their original state to attract visitors with budget allocation of Rs. 51.06 million.Pakistan government decided to import idols of Hindu gods from various monuments in India to Pakistan for the restoration. A 3-member archaeological team visited neighbouring India, Sri Lanka and Nepal to collect murtis of Hindu gods.

Prehistoric tools and weapons such as axes and knives made of granite, and artifacts like terracotta bangles and pottery have been unearthed at the Katasraj site. The latter have been found to be similar to those excavated in Harappa, but have not been dated for want of expert opinion. The fascinating Salt Ranges have a vast archaeological treasure still hidden underground. The Salt Ranges have also been yielding prehistoric finds.

While some local experts place the fossils discovered in the period between 6000 and 7000 BC, the fact remains that they have not yet been examined by trained paleontologists of international standing. A large number of bones of the limbs and vertebrae of giant animals resembling the extinct mammoth and dinosaur have been found at some sites.

Classification Of Aerial Routes in Vaimaanik Shaastra

Classification of aerial routes in Vaimaanik Shaastra- the study of flying machines

Advantages Of Blending Ethanol With Petrol:-

 
During Vajpayee ji's regime, Ethanol blending in petrol was started. This is something that had been done for years in Brazil but never done in Bhaarat. Similarly, the major push to bio-diesel production from jatropha, railways to grow jatropha in waste land and attempts to run trains on blends using bio-diesel were initiated.
.
The driver of initiative were two:
.
One was a belief that by adhering to, तेल बनेगा झाडी से, नहीं आएगा खाड़ी से, (Oil will be made from plants, it will not come from the bay - Arab area) you reduced dependent on import. How stupid is it to pay money to middle eastern countries, who then use that money to finance Jihad in your land to destroy you.
.
Strategically, as a civilization, we can never be at peace with totalitarian ideologies which believe that their view is the ONLY view and the rest of the world must be brought to their view point by any which ways, including either force or deception or money. Such ideologies are Jihadis, Evangelists and Communism.
.
The other driver of ethanol blending was providing a stable priced outlet of sugarcane to account for the years when sugarcane production was so high that some years, the farmers simply set their own crop to fire, since the realization was even lesser than the cost of carrying.
.
So, the step of Shri Narendra Modi led government to bring policy change in procurement of ethanol by Public Sector Oil Marketing Companies (OMCs) to carry out the Ethanol Blended Petrol programme is a very welcome step. Unfortunately, it did not get sufficient coverage.
.
There are certain advantages of blending Ethanol with Petrol:-
.
a) Incentivizing the sugar industry and benefiting sugar-cane growers.
b) EBP has higher octane number than petrol resulting in reduced emissions of pollutants.
c) It is a renewable fuel.
d) At 5% blending level, OMCs will have surplus Petrol production of 115 crore litres which can be exported to earn foreign exchange. (USD 766 million annually)

Indian Mention Gravity 1500 Years Before--- G Madhavan Nair

New Delhi: One of the country's leading scientists and former ISRO chairman, G Madhavan Nair, today propounded the theory that some shlokas in the Vedas mention the presence of water on the moon, and that astronomy experts like Aryabhatta knew about gravitational force much before Issac Newton.

The 71-year-old Padma Vibhushan awardee said the Indian Vedas and ancient scriptures also had information on metallurgy, algebra, astronomy, maths, architecture and astrology way before the western world knew about them.

Speaking at an international conference on Vedas, he however, added that the information in vedas was in a "condensed format", which he said made it difficult for modern science to accept it.

Related

Tapan Misra Named New Head of Isro Application Centre
Scientist Tapan Misra Appointed as Head of ISRO's Space Application Centre
UN Condemns Islamic State Beheadings of Egyptian Christians

"Some sholkas in one of the Vedas say that there is water on the moon but no one believed it. Through our Chandrayaan mission, we could establish that and we were the first ones to find that out," Mr Nair said, adding that everything in the Vedas could not be understood as they were in chaste Sanskrit.

He also talked very highly about fifth century astronomer-mathematician Aryabhatta, saying, "We are really proud that Aryabhatta and Bhaskara have done extensive work on planetary work (sic) and exploration of outer planets. It was one of the challenging fields," said Mr Nair.

"Even for Chandrayaan, the equation of Aryabhatta was used. Even the (knowledge of) gravitational field... Newton found it some 1500 years later... the knowledge existing (in our scriptures)," he added.

Mr Nair, who was ISRO chairman from 2003 to 2009, also claimed geometry was used to make calculations for building cities during the Harappan civilisation and that the Pythagorean theorem also existed since the Vedic period.

Mr Nair's come against the backdrop of many BJP leaders talking about ancient Indian scriptures having scientific information, including on plastic surgery and aero-dynamics.

"The Vedas had a lot of information in the field of space and atomic energy. We were fine until 600 BC. Then came the time of invasions till Independence. Since then, we are growing. We deciphered the atoms for peaceful use," Mr Nair said.

While serving in ISRO, Mr Nair had made significant contributions to the development of multi-stage satellite launch vehicles.

"As a scientist, I would say that the computations evolved those days were really fantastic. The Vedanga Jyotisa (one of the earliest books on astronomy) is one of the texts, which is evolved in 1400 BC... this is all recorded," he said.

"These are the fundamental findings which the Western world did not have any knowledge of. The only drawback was this information was condensed to bullet form and the modern science does not accept this. And to read the Vedas, one must also know Sanskrit," Mr Nair added

SYMPTOMS OF SWINE FLU--H1N1

India Counters Obama's Religious Intolerance

India counters Obama's religious intolerance jibe with facts and figures

At the just concluded four-day White House Summit to counter violent extremism of about 60 countries, the western world, including the US and several European countries listened to the Indian experience carefully and showed an inclination to learn from India's minority management and inclusive culture that has successfully kept threats like ISIS under check despite having sizeable minority population. India reeled off facts and figures relating to minority welfare schemes and measures undertaken by the government, to underline that the social, educational and economic empowerment of the smaller communities was taken due care of. Below are few important points highlighted by Indian Delegation?
 

1. Notions of minorities not valid in India. Despite having a large number of minority populations the liberal, plural, secular democracy has ensured the integration of various communities. “The recently held elections in Jammu & Kashmir, a Muslim majority state, in which over 65 per cent electorate peacefully cast their votes is a testimony of its success story.
 

2. Higher population growth of smaller communities in India over the last six decades- this credibly indicated their "ease and sense of stake in a happy co-existence with the rest".
 

((The Indian Express reported on January 24 that Hindus comprised 78.35 per cent of the total population of 121.05 crore, compared with 80.45 per cent of the total population in 2001. In absolute terms, Muslim population increased 24.4 per cent to 17.18 crore from 13.8 crore during 2001-11. Muslims were 13.4 per cent of the total population in 2001.)).
 

3. To address the development deficits in minority concentration areas of the country, programme like multi-sectoral development programme was launched in 2008-09 under which 1147 new school buildings, 21006 additional classrooms, 698 hostels, 137 it is, 46 polytechnics, 3760 primary health centres and 3,36,136 houses have been constructed.
.
4. Placement linked skill development programme for minorities that was launched in 2013-14 that ensure employment of 75% trained minority youth. So far the scheme has trained over 36,000 minority youth and placed them in organized by spending US $ 10.5 million.
.
5. India took pride in the fact that despite a population of 180 million Muslims, there had been hardly any case of recruitment of Indian Mulsims to any of the violent Pan Islamist groups. “India’s response to violent extremism is calibrated in a way that prevents disproportionate use of force by the state.” India highlighted how it had never used "air power" or "area weapon" to combat violent extremism.

RSS Largest volunteer organization of the world

RSS or Rashtriya Swayam Sewak Sangh is often painted with a broad brush by the media,so called secular political parties and anti Hindu groups as a right-wing organization.It overlooks the humanitarian efforts undertaken by RSS all over India. Even before so called Christian Missionary Saints ,Western World,United Nations and its various agencies became active in developing countries and the whole concept of NGOs caught up, RSS was the leading organization in the area of social service and grassroots nation building effort.

Notwithstanding the way mainstream media portrays RSS, it is the largest volunteer organization of the world known for its selfless service. It also motivates its volunteer to work in diverse areas. From time to time volunteers start their own organizations in order to serve the society, one such organization is Vanvasi Kalyan Ashram: an RSS product changing lives of tribals (creating patriotism and self reliability) much before communists started a violent movement in the name of Mao and missionaries started to convert tribal in the name of service(also in North East India evangelical churches supporting anti national terrorist outfits ). Unlike Maoists who trained them for warfare against the nation, VKA imparted them education because of a firm belief in the potential of education for development. Here is a brief glance at the work that Vanvasi Kalyan Ashram does:

1)The Vanvasi Kalyan Ashram was founded in 1952 by Balasaheb Deshpande.
2)VKA is assisted by RSS volunteers in every work that it undertakes for tribal upliftment.
3)VKA ashmram believes in one thing “Keep working in silence”.
4)VKA is working forTribal Development: Education, Health and Economic development, Promotion of tribal culture and tradition, and protection of Tribal Rights on water, forests and land (jal, jungle and jameen).
5)VKA is working in more than 375 tribal districts (having a tribal population of more than 25K).
6)7000 tribal students are staying in hostel facilities built by VKA.
7)More than 100000 students are being trained in schools run by VKA.
8)Students after completing their education join prestigious services like Army, Civil services, educational activity, government employees, physicians and technologists.
9)More than 3000 VKA health workers reach more than 30000 villages with various medical facilities.
10)Every year more than 1.2 million patients are treated in tribal dispensaries/ hospitals by VKA.
11)Tribals are trained by VKA for their economic development. Various training program undertaken by VKA are sewing, handlooms and handicrafts.
12)VKA volunteers guide tribals to adopt better farming techniques.
13)Education program and awareness camps are also conducted for aged people so that they can protect themselves from exploitation.
14)VKA volunteers help to build check dams in order to irrigate tribal areas.
15)In Jhabua district of Madhya Pradesh, Kalyan Ashram has taken up the Shiv Ganga project in 175 villages by which check/stop dams, contours and trenches have been constructed. As a result the water table in these villages has risen by 15 feet (4-5 meters). For more details see States-Madhya Pradesh.

16)In Jharkhand, Orissa, Chhattisgarh and Karnataka more than one thousand self help groups have been activated by Kalyan Ashram workers. Through these groups lakhs of people are benefiting.
17)Tribal cultural meets are organized at block/district/state and national level to promote their culture and tradition.
18)In 2005, North East Youth Cultural meet was organized in which around 5000 young boys and girls participated and celebrated their culture.
19)Cultural events like like `Kolatam’, cake Bhajana’ and `Dhimsa’ dance organized by VKA every year in order to protect tribal cultural.
20)Archery competition conducted by VKA for tribal brotherhood.
21)Limba Ram who represented India in Olympic Games is a product of VKA.
22)Kavita Raut, winner of commonwealth and Asian games athlete is also a product of VKA.

Mother Teresa: Where Are Her Millions? 1

-by Walter Wuellenweber

The Angel of the poor died some years ago. Donations still flow in to her Missionaries of Charity like to no other cause. But the winner of the Nobel Peace Prize vowed to live in poverty. What then, happened to so much money?

If there is a heaven, then she is surely there: Agnes Gonxha Bojaxhiu from Skopje in Macedonia, better known as Mother Teresa. She came to Calcutta on the 6th of Januray 1929 as an 18 year old sister of the Order of Loreto. 68 years later luminaries from all over the world assembled in Calcutta in order to honour her with a state funeral. In these 68 years she had founded the most successful order in the history of the Catholic church, received the Nobel Peace Prize and became the most famous Catholic of our time.

Are doubts permitted, regarding this “monument”?In Calcutta, one meets many doubters.

For example, Samity, a man of around 30 with no teeth, who lives in the slums. He is one of the “poorest of the poor” to whom Mother Teresa was supposed to have dedicated her life. With a plastic bag in hand, he stands in a kilometre long queue in Calcutta’s Park Street. The poor wait patiently, until the helpers shovel some rice and lentils into their bags. But Samity does not get his grub from Mother Teresa’s institution, but instead from the Assembly of God, an American charity, that serves 18000 meals here daily.
“Mother Teresa?”says Samity, “We have not received anything from her here. Ask in the slums — who has received anything from the sisters here — you will find hardly anybody.”
Pannalal Manik also has doubts. “I don’t understand why you educated people in the West have made this woman into such a goddess!” Manik was born some 56 years ago in the Rambagan slum, which at about 300 years of age, is Calcutta’s oldest. What Manik has achieved, can well be called a “miracle”. He has built 16 apartment buildings in the midst of the slum — living space for 4000 people. Money for the building materials — equivalent to DM 10000 per apartment building — was begged for by Manik from the Ramakrishna Mission [a Indian/Hindu charity], the largest assistance-organisation in India. The slum-dwellers built the buildings themselves. It has become a model for the whole of India. But what about Mother Teresa? “I went to her place 3 times,” said Manik. “She did not even listen to what I had to say. Everyone on earth knows that the sisters have a lot of money. But no one knows what they do with it!”

In Calcutta there are about 200 charitable organisations helping the poor. Mother Teresa’s Missionaries of Charity are not amongst the biggest helpers: that contradicts the image of the organisation. The name “Mother Teresa” was and is tied to the city of Calcutta. All over the world admirers and supporters of the Nobel Prize winner believe that it must be there that her organisation is particularly active in the fight against poverty. “All lies,” says Aroup Chatterjee ( truthweb@writeme.com . The doctor who lives in London was born and brought up in Calcutta. Chatterjee who has been working for years on a book on the myth of Mother Teresa, speaks to the poor in the slums of Calcutta, or combs through the speeches of the Nobel Prize winner. “No matter where I search, I only find lies. For example the lies about schools. Mother T has often stated that she runs a school in Calcutta for more than 5000 children. 5000 children! — that would have to be a huge school, one of the biggest in all of India. But where is this school? I have never found it, nor do I know anybody who has seen it!” says Chatterjee.

Compared to other charitable organisations in Calcutta, the nuns with the 3 blue stripes are ahead in two respects: they are world famous, and, they have the most money. But how much exactly, has always been a closely guarded secret of the organisation. Indian law requires charitable organisations to publish their accounts. Mother Teresa’s organisation ignores this prescription! It is not known if the Finance Ministry in Delhi who would be responsible for charities’ accounts, have the actual figures. Upon STERN’s inquiry, the Ministry informed us that this particular query was listed as “classified information”.

The organisation has 6 branches in Germany. Here too financial matters are a strict secret. “It’s nobody’s business how much money we have, I mean to say how little we have,” says Sr Pauline, head of the German operations. Maria Tingelhoff had had handled the organisation’s book-keeping on a voluntary basis until 1981. “We did see 3 million a year,” she remembers. But Mother Teresa never quite trusted the worldly helpers completely. So the sisters took over the financial management themselves in 1981. “Of course I don’t know how much money went in, in the years after that, but it must be many multiples of 3 million,” estimates Mrs Tingelhoff. “Mother was always very pleased with the Germans.”

Perhaps the most lucrative branch of the organisation is the “Holy Ghost” House in New York’s Bronx. Susan Shields served the order there for a total of nine and a half years as Sister Virgin. “We spent a large part of each day writing thank you letters and processing cheques,” she says. “Every night around 25 sisters had to spend many hours preparing receipts for donations. It was a conveyor belt process: some sisters typed, others made lists of the amounts, stuffed letters into envelopes, or sorted the cheques. Values were between $5 and $100.000. Donors often dropped their envelopes filled with money at the door. Before Christmas the flow of donations was often totally out of control. The postman brought sackfuls of letters — cheques for $50000 were no rarity.” Sister Virgin remembers that one year there was about $50 million in a New York bank account. $50 million in one year! — in a predominantly non-Catholic country. How much then, were they collecting in Europe or the world? It is estimated that worldwide they collected at least $100 million per year — and that has been going on for many many years.

மதர் தெரசா: ஒரு பார்வை

ஐரோப்பாவிலேயே மிக ஏழ்மை மிகுந்த நாடு அல்பேனியா.அந்நாட்டில் பிறந்த தெரசா அம்மையார் தனது தாய் நாட்டின் வறுமையை போக்க போராடாமல் இந்தியாவின் வறுமையை போக்க கிளம்பி வந்தது சர்ச்சைக்குரியது மட்டுமல்ல அறிவுக்கு ஒவ்வாததும் ஆகும்.

எனக்கு சமூக சேவை செய்யும் ஆர்வம் உண்டானால் நான் பிறந்த ஊரான உறையூருக்கு செய்வேன்.அல்லது என் ஊர் அமைந்துள்ள திருச்சி மாவட்டத்தில் செய்வேன்.அல்லது என் மாவட்டம் அமைந்துள்ள தமிழ்நாட்டுக்கு செய்வேன்.அல்லது என் மாநிலம் அமைந்துள்ள பாரத நாட்டிற்கு செய்வேன்.அதை விட்டுவிட்டு அமெரிக்காவில் உள்ள சிக்காகோ நகரில் வாழும் ஏழைகளுக்கு நான் சமூகசேவை செய்யப்போகிறேன் என்று நான் சொன்னால் அது எவ்வளவு மோசடி .

அதைப்போலத்தான் இருக்கிறது தெரசா அம்மையாரின் செயலும் ஆகும்.இந்த மோசடியை அம்பலப்படுத்துவது எப்படி மதவெறியாகும்..

புராதன யூத மரபுகுளுக்களுக்கு எதிராக பேசியதால் வைதீக யூதர்களால் கொல்லப்பட்டவர் ஏசு.அவருடைய உபதேசங்கள் அனைத்தும் யூதர்களுக்காக சொல்லப்பட்டது.

அவரால் உபதேசிக்க பட்டது எல்லாம் சாதாரண விஷயங்கள் தான்.பெரிய தத்துவ ஞானங்கள் அல்ல.ஆனால் நம்மூர் மூளைசலவைக்காரர்கள் தங்கள் மதமாற்ற தொழிலுக்கு ஏசுவின் பிதற்றல்களை 

மூலதனமாக்கிவிட்டார்கள்.இவர்களுக்கு தெரசா அம்மையார் போன்றவர்கள் ஒரு வழிகாட்டி என்பதில் எள்ளளவும் சந்தேகமில்லை... 

தெரசா எழுதி அவரது இல்லம் கட்டிட முகப்பில் தொங்க விட்ட வாசகம்..

”அவர்களிடம் சொல்லுங்கள்: சேவைக்காக அல்ல, ஏசுவுக்காகத்தான் நாங்கள் இங்கே இருக்கிறோம் என்று. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக நாங்கள் மதப்பற்றாளர்கள். நாங்கள் சமூக சேவகர்கள் அல்ல, ஆசிரியர்கள் அல்ல, மருத்துவர்கள் அல்ல. நாங்கள் (கிறித்துவின்) பெண்துறவிகள் மட்டுமே”

அப்படியென்றாலும் இறுதியில் ஒரு கேள்வி எஞ்சுகிறது: வெறும் பெண் துறவிகள் மட்டும்தான் என்றால், அவர்களுக்கு எதற்கு இந்த அளவு பணம்?

1997ம் ஆண்டு அன்னை தெரேசாவின் இறுதி ஊர்வல சடங்குகள் இதுவரை யாரும் கண்டிராத ஆர்பாட்டத்துடன் நடத்தப்பட்டது. இதில் நமது செக்யூலர் தலைவர்கள் பொறுமையாக வாடிகனினால் நடத்தப்பட்ட 2 மணிநேர சடங்கை பார்வையிட்டு பிறகுதான் அவர்களை இறுதி மரியாதை செய்ய அனுமதித்தார்கள். நேதாஜி மூடிய விளையாட்டு அரங்கம் அன்று இந்தியர்க்ளின் வரிப்பணத்தை கொண்டு இரங்கல் மரியாதை செய்தது ஒரு வாடிகனின் தலைநகரை போல் காட்சியளித்தது. இது அரசர்களுக்கு நடத்தம் இறுதி மரியாதை போல்தான் இருந்தது.
 

இதில் பணம் படைத்தவர்களும் செக்யூலர்களும்தான் கலந்து கொண்டார்கள், ஏழைகள் அல்ல. மீறிவந்த ஏழை கூட்டத்தை ஒரு மென்மையான லத்தி உதைமூலம் கலையச் செய்ததாகப் பொய் செய்திகள் வெளிவந்தன. இனிமேல் அவர்களின் தேவை மிஷினரிகளுக்கு தேவையில்லை. தாங்கள் திட்டமிட்டபடி அவரை ஒரு தன்னிகரில்லா கிருஸ்துவ தொண்டராக உலக அரங்கில் உயர்த்தியாகி விட்டது. இவரை கல்கத்தாக்காரர்கள் தங்களுக்கு கிடைத்த வரபிரசாதமாக எண்ணி பெருமைப்படுகிறார்கள். ஆக்நஸ் பேஜாஜியூ என்ற தெரேசா தன் பிறந்த ஊரான அல்பேனியாவில் இருந்திருந்தால் இவ்வளவு புகழ் பெற்று இருக்க மாட்டார். அந்த அல்பேனியா இந்தியாவை விட மிகவும் ஏழ்மையான நாடு. தம் மக்களுக்கு தொண்டு செய்வதை விட்டு இவருக்கு இங்கே என்ன வேலை? நீண்ட நெடுநாளைய மதம் பரப்பும் திட்டத்திற்கு வாடிகனால் தேர்வு செய்யப்பட்டு இங்கே சோனியாவை இறக்குமதி செய்தது போல் இவரையும் இறக்குமதி செய்தார்கள்.
இன்று கல்கத்தாவிற்கு என்ன பயன் தெரேசாவால் என்பதைவிட கல்கத்தாவால் தெரேசா உலக அரங்கில் சிறந்த சமூகசேவகியாக நிறுத்தப்பட்டுவிட்டார் என்பதுதான் நிதர்சனம். இவரது முதன்மைப் பணி பிணியில் இறப்பை எதிர் நோக்கும் நோயாளிகளுக்குத் தொண்டு செய்வது என்று அறியப் பட்டது. ஆனால் உண்மையில் அவர் வெளிநாட்டு கிருஸ்துவப் பணக்காரர்களிடமிருந்து பணம் திரட்டும் வேலையைதான் தீவிரமாக செய்து வந்தார் என்று பல வெளிநாட்டு எழுத்தாளர்கள் கூறியுள்ளார்கள். அவர் நடத்திய நோயாளிகளின் இருப்பிடம் நம் ஊர் அரசாங்க மருத்துவ மனையைவிட மிகக் கேவலமான முறையில்தான் இயங்கி வந்தது. வசதிகள் ஏதும் இன்றி சுகாதாரமற்ற முறையில்தான் இயங்கியது என்று பலர் பகிங்கரமாக குற்றம் சாட்டியுள்ளார்கள். உயிருக்கு போராடும் நோயாளிகளுக்கு தீவிர சிகிச்சை அளிக்காமலும் பெயின் கில்லர் போன்ற மருந்துக்களை செலுத்தாமலும் ஏசு ஜபம் செய்தால் எல்லாம் தானே குணமாகிவிடும் என்று அறிவுரை சொல்லியே பலர் மரணம் அடைந்தார்கள். இதே நிலையைதான் அவர்களால் நடத்தப்பட்டு வந்த குழுந்தைகள் காப்பக இல்லங்களிலும் இருந்தது.
httpv://www.youtube.com/watch?v=dSvFCwGmGow
httpv://www.youtube.com/watch?v=6Pei8lSiv6s
 

இப்படி மோசமான நிலையில் நடத்தப்பட்ட காப்பகங்கள் மருத்துவமனைகள் பற்றி உலகில் மிகவும் பிரபலமான மருத்துவச் செய்திகளை வெளியிடும் இங்கிலாந்திலிருந்து வெளிவரும் லான்சன்ட் (Lancent) என்ற பத்திரிகையின் தலைமை ஆசிரியர் டாக்டர் ராபின் காக்ஸ் (Dr.Robin Cox) கடுமையாக சாடியிருந்தார். இந்த இடங்களில் நோயாளிகள் படுக்கப் படுக்கை வசதி இல்லாமல் வெறும் தரையில் படுக்க வைக்கிறார்கள் என்றும் குற்றம் சாட்டியுள்ளார். மேலும் சில குறுகிய அறைகளில் 60க்கு மேறப்பட்ட நோயாளிகளை அடைக்கிறார்கள் என்றும் ஊசிபோடும் சிரிஞ்சுகளை மறுபடி மறுபடி பச்சை தண்ணீரில் நனைத்து உபயோகிக்கிறார்கள் என்றும் கூறுகிறார். பல தீவிர சிகிச்சைக்கு தேவைப்படும் மருந்துகள் இல்லாமலும் நோயாளிகளை மாற்று மருத்துவமனைக்கு அனுப்பாமலும் அங்கேயே சாகடிக்கப் படுகிறார்கள் என்றும் கூறியுள்ளார். இப்படி சுகாதாரமற்ற முறையில் நேயாளிகளை நடத்துவதால் அங்கே பணியில் இருக்கும் பல நர்ஸ்கள் காசநோய் எயிட்ஸ் போன்ற நோய் தொற்றிக்கொண்டு அவதிப்படுகிறார்கள் என்று குற்றம் சாட்டுகிறார். இந்த குறைகளுக்கெல்லாம தெரேசாவின் ஒரே மருந்து ஏசு ஜபம்தான். இந்த ஜபம் செய்ய பொருள் செலவோ வங்கிக் கணக்கோ தேவையில்லை!
 

இதுதான் அவர் ஏழைகளுக்கும் நோயாளிகளுக்கும் செய்துவந்த பிரார்த்தனை தொண்டு. பல சமயம் அவர் நோய்வாய்ப் பட்டால் இங்கே சிகிச்சை மேற்கொள்ளாமல் பாஸ்டன் போன்ற வெளிநாட்டு மருத்துவ மனைகளில் சிகிச்சை பெற்று நாடு திரும்பினார். தனது கடைசிக் காலத்தில் நோய்வாய் பட்டபோது பயணம் செய்ய இயலாததால் கல்கத்தாவில் உள்ள ஆர்.கே.பிர்லா மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்றுவந்தார். இது ஹிந்துக்கள் நடத்தும் அதி நவீன தொண்டு நிறுவனம். இங்கே அவருக்கு கிருஸ்துவர்களது பணமோ அல்லது பிரார்தனையோ தேவையில்லை!
 

அவரது கொள்கை ஏழைகளுக்கு மட்டும் பணம் செலவு இல்லாமல் கூட்டுப்பிரார்த்தனை ஒன்றுதான் – அதாவது ஆன்மீக சுத்திகரிப்பினால் மன நிறைவை ஏற்படுத்தி ஏசுவிடம் அனுப்புவது. இப்படித்தான் அவரது தொண்டு நிறுவனங்கள் வசதிகள் ஏதும் இன்றி ஏழைகளுக்கு உதவுவதாக கண்துடைப்பு செய்துகொண்டு உலக கிருஸ்துவ நாடுகளிலிருந்து கணக்கிலடங்கா நன்கொடைகளை பெற்று அதில் பெரும் பங்கை வாடிகன் பாங்கில் செலுத்தி மேலும் உலகில் பலநாடுகளில் ஆட்டு மந்தை வியாபாரத்தை (Soul Harvesting Business: ஆன்ம அறுவடை வணிகம்) விரிவாக்கம் செய்ய உதவி வந்தார். இதில் பெரும் பங்கு சர்சு கட்டுவதற்கும் கான்வென்ட் பள்ளிகள் கட்டுவதற்கும் செலவு செய்யப்பட்டன. அவர் நடத்தி வந்த ”மிஷனரிஸ் ஆஃப் சாரிடிஸ்” என்ற நிறுவனம் உலகில் மிகவும் பணம் படைத்த ஒன்று. இவர்களது வெளிநாட்டு வங்கி நியூயார்கில் உள்ளது. அதில் கரண்ட் கணக்கில் வைத்திருந்த தொகை 50 மில்லியன் டாலர்களுக்குமேல். இருந்தும் தங்களிடம் பணம் இல்லை என்று சொல்லி மேன்மேலும் தொண்டு நிறுவனங்களிடமிருந்து பணம் பெற்று வந்தார்.
 

தெரேசா ஏழைகளின் பாதுகாவலர் என்ற ஒரு பிம்பம் பரப்பப் பட்டாலும் அவர் பல நேரங்களில் பணக்காரர்கள் மத்தியிலும் அரசியல்வாதிகள் மத்தியிலும் தான் காணப்பட்டார். சந்திரசாமி போன்றவர்களிடம் நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு. இவர் இந்திரா காந்தியின் எமர்ஜென்சியை வெளிப்படையாகவே ஆதரித்தார். சஞ்சய் காந்தியின் கட்டாய குடும்ப கட்டுபாடு திட்டத்தை ஆதரித்தார். ஆனால் கருச்சிதைவையும் தற்காலிகக் குடும்ப கட்டுப்பாடு மாத்திரைகள் சாதனங்களின் உபயோகத்தையும் எதிர்த்தார்!
 

இவர் பெரும் பணக்காரர்களிடமிருந்து பணம் பெறுவதைவிட கிரிமினல்களிடமிருந்து பணம் பெறுவது எளிது என்பதை அறிந்து அதன்படி செயல்ப்பட்டார். அதில் முக்கியமான இருவர் ”சார்லஸ் கீடிங்”. இவர் இன்று கலிபோர்னியாவில் 10 ஆண்டுகள் சிறை தண்டனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறார். மற்றும் ஒருவர் ”ராபர்ட் மாக்ஸ்வெல் ” என்ற கிரிமினல். இவர் ஸ்காட்லாந்து போலீஸ் தன்னை பிடிக்க நெருங்கிவந்த பொழுது பிடிபடுவோம் என்ற பயத்தில் தற்கொலை செய்து கொண்டார். இவர்கள் இருவருமே தங்கள் வங்கிகளில் பணம்போட்டவர்களை மோசடி செய்து பெரும் பணக்காரர்கள் ஆனவர்கள்.
 

இந்த கீடிங் என்பவன் சுமார் 900 மில்லியன் டாலர் பொதுமக்கள் சொத்தை சூறையாடியவன். இவனது கேஸ் கோர்டில் நடந்து வந்தபொழுதுதான் தெரேசா இவனிடமிருந்து 1 மில்லியன் டாலர் மேல் நன்கொடை பெற்றுக்கொண்டு அந்த கோர்ட்டின் நீதிபதிக்கு அவனை மன்னித்து விடுமாறும் அவன் ஏழைகளுக்கு தொண்டு செய்தவன் என்றும் சிபாரிசு கடிதம் எழுதினார். மேலும் அவர் குற்றாவாளியின் விலாசமான மனதை ஜீசஸ் எவ்வாறு அணுகுவாறோ அவ்வாறே அணுகவேண்டும் என்று எழுதினார். இதனால் கோபம் கொண்ட நீதிபதி, ‘அதுசரி அவனை மன்னிக்கலாம் ஆனால் அவன் மோசடி செய்த பணத்தைத் தங்களால் கொடுக்க முடியுமானால் அந்த பணத்தை உரியவரிடம் சேர்ப்பித்து அவனை விடுதலை செய்கிறேன்’ என்று பதில் எழுதினார். ஏன் வாய் திறப்பார் இந்த பரோபகாரி!
 

வேறு ஒரு சமயம் அரசியல் சார்ந்த சினிமா பிரசார படம் எடுப்பதற்காக ஹைட்டி (Haiti) நாட்டை சேர்ந்த டுவேலியர் மிச்சேல் தம்பதிகளுக்கு உதவி செய்தார். இவர்கள் அந்த நாட்டின் ஏழைகளிடமிருந்து மில்லியன் கணக்கில் பணம் மோசடி செய்து ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு ஓடியவர்கள். இதன் பிரதிபலனாக டுவேலியரிடமிருந்து (ஒரு நாட்டின் மொத்த குடிகளும் தண்டிக்க தயாராக உள்ள ஒருவனிடமிருந்து) மில்லியன் கணக்கில் நன்கொடையும் பாராட்டுப் பட்டங்களையும் பெற்றார்.
 

அவர் ஏன் கல்கத்தாவை தனது சேவைசெய்யும் இடமாக தேர்தெடுத்தார் என்றால் இங்கே தான் ஜனத்தொகையும் ஏழ்மையும் அதிகம். இது தன் ” மிஷினரிஸ் ஆஃப் சாரிடி” நிறுவனத்தை வலுபடுத்த ஏழ்மையை பறைசாற்றி உலக கிருஸ்துவ பணக்காரர்களிடமிருந்து நன்கொடை பெற முடியும் என்பதை உணர்ந்திருந்தார். அத்தோடு அல்லாமல் இங்கே உள்ள அரைகுறை அரசியல்வாதிகள் அறிஞர்கள் பத்திரிகையாளர்கள் தன் தொண்டு நிறுவனத்தை குறை சொல்லமாட்டார்கள் என்ற நம்பிக்கையால். ஏழைகளிடமும் நோயாளிகளிடமும் கொடிய தொற்றுநோய் உள்ளவர்களிடமும் பொது மக்கள் பார்வையில் பரிவுகாட்டினார் என்பதை யாரும் மறுக்கமுடியாது. ஆனால் அந்த பாவனைதான் தொழிலின் மூலதனம் என்பது பலருக்கு தெரியாது.
 

இப்படி இந்தியாவில் பல ஆண்டுகளுக்குமேல் வாழ்ந்த இவர் தம் வாழ்நாளில் பெரும் பகுதியை வெளிநாடுகளில் தான் கழித்துள்ளார். பணம் திரட்டுவது வெளிநாடுகளில் தன்னுடைய சேவை நிறுவனத்தின் கிளைகள் திறப்பது என்பது அவரது முதன்மை பணியாக இருந்தது. அவர் வாழ்ந்த நாளில் இயற்கை சீற்றங்கள் பல இந்தியாவில் நிகழ்ந்தது. ஏதோ குறிபிட்டு சொல்லும் ஒரு இரு நிவாரண பணிகளை தவிர்த்து மற்றவற்றில் இவரது நிறுவனம் பங்கு கொள்ளவே இல்லை. அப்படியே பங்கு கொண்டாலும் அதற்கான பகட்டான பல விளம்பரங்கள் செய்து விழா கொண்டாடியதை தவிர உண்மையான நிவாரண பணி மேற்கொள்ளப் படவில்லை.
 

நோயாளிகளுக்கு உருப்படியான சிகிச்சை செய்வது அவருக்கு அறவே பிடிக்காது. நோய் முற்றிவிட்டால் அவர்களிடம் ஜீசஸ் நெருங்கிவிட்டார் என்றும் அவரை மருந்து செலுத்தி குணப்படுத்துவதை விட ஜபம் செய்து ஜீசஸிடம் சேர்ப்பதுதான் உண்மையான கிருஸ்து நெறி என்பார். கல்காதாவில் உள்ள இந்த காப்பகத்தில் (Nirmal Hriday – House for dying destitute) இதுவரை 86170 நோயாளிகள் சேர்கப்பட்டார்கள் என்றும் அதில் 34815 பேர் ஜீசஸிடம் போய் சேர்ந்தார்கள் என்றும் சிஸ்டர் கிளெண்டா (Sister Glenda) என்ற கன்யாஸ்திரி தெரிவிக்கிறார். அவரது தொண்டு நிறுவனங்களில் பணிபுரிந்த பல கன்யாஸ்திரிகள் அவரது அளவுக்கு மீறிய கட்டுப்பாட்டினால் வேலையை விட்டு வெளியேறியுள்ளார்கள்.
 

முடிவாக, ஐரோப்பாவிலிருந்து இந்திய இறக்குமதி வரிசையில் ராபரட் கிளைவ் 18 ஆம் நூற்றாண்டில். சோனியாவும் குட்ரோச்சியும் சமீபத்தில். பின்பு வந்தவர் தெரேசா. இவர்கள் எல்லோரும் தங்கள் நாட்டில் பெறமுடியாத பணத்தையும் புகழையும் இங்கே பெற்றார்கள். இன்று தெரேசாவின் வாரிசு சகோதரி நிர்மலா. இவர் “ஏழைகள் எங்களுக்கு கிடைத்த வரப்பிரசாதம்; அவர்கள் இல்லையேல் எங்களுக்கு வேலை கிடையாது” என்கிறார். ஏன் சொல்ல மாட்டார்?
 

“கான்வெண்டுகள் மற்றும் சர்ச்களின் மதிள் சுவர்களுக்குள் கற்பழிப்புகளும், கொலைகளும் காலம்காலமாக நடந்து வருவது தான். ஆனால் சர்ச்சுக்கு வெளியில் “கன்யாஸ்திரீ கற்பழிப்பு” என்பது மட்டும் தான் இங்கே பற்றி எரியும் செய்தியாகிறது …
 

சகோதரி பிரேமா சொல்வது போல, அவரது நிறுவனம் ஏழைகளுக்காகவே பணியாற்றுகிறது என்றால், இந்த நாட்டின் ஏழைகளுக்காக வந்த பணம், ஏன் ரோம் நகரின் (வத்திக்கான்) பணக்கருவூலங்களுக்குப் போகவேண்டும்? மிஷநரிஸ் ஆஃப் சாரிடி அமைப்பின் கணக்குகள் தணிக்கை செய்யப் படுகின்றனவா? சர்ச் நிலங்களும், சொத்துக்களும் ஏன் தணிக்கை செய்யப் படுவதில்லை? ஏன் அவற்றுக்கு வரிவிலக்கு அளிக்கவேண்டும்? இது ஒரு தேசவிரோத செயல் இல்லையா? …
 

இவர்கள் ஏன் ஏழைகளை நிம்மதியாக இருக்கவிடக் கூடாது? யார் யாரைச் சுரண்டுகிறார்கள்? ஏழைகளை ஏழ்மையிலேயே வைத்திருக்கவேண்டும் என்பது தான் தேவ ஆசிர்வாதமா? பிற்போக்குத் தனம் அப்படியே இருக்கவேண்டும் அல்லது வளர வேண்டும் என்பது தான் பிரார்த்தனையா?

Pushpagiri University - Kalinga kingdom

Pushpagiri University was established in  ancient Kalinga kingdom (modern day Odisha) and was spread across Cuttack and Jajpur districts.Distroy by mullas..

Vedic Times.

9th Century Kashmiri Idol of Durga killing evil Mahishasura

ஏழு வகையான லிங்கங்கள்

நமக்கு ஏழேழு பிறவிகளுக்கும் நற்பலன்கள் கிடைக்க ஏழு வகையான சிவலிங்கங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றை முறைப்படி நாம் வழிபட்டு வந்தால் எண்ணற்ற நன்மைகள் இல்லம் தேடி வந்து சேரும்.
• சுயம்புருவ லிங்கம் - தானாக உண்டானது.
• தேவியகம் லிங்கம் அம்பிகை வழிபட்டது.
• தைவிகம் லிங்கம் - தேவர்கள் வழிபட்டது.
• மானுஷம் லிங்கம் மனிதர்கள் வழிபட்டது.
• ராட்ஸச லிங்கம் - அசுரர்கள் வழிபட்டது.
• ஆரிஷம் லிங்கம் - ரிஷிகள் வழிபட்டது
• பாணலிங்கம் - பாணாசுரன் வழிபட்டது !!

ஓம் நமச்சிவாய....ஹர ஹர மஹாதேவ்!!

18th Century Depiction of Dashavataram ..

சரஸ்வதி தியான ஸ்லோகம்!

ஸரஸ்வதி நமஸ்துப்யம் வரதே காமரூபிணி
வித்யாரம்பம் கரிஷ்யாமி ஸித்திர் பவதுமே ஸதா
ஸரஸ்வதீம் சுக்லவாஸாம் ஸீதாம்சு ஸமவிக்ரஹாம்
ஸ்படிகாக்ஷஸ்ரஜம் பத்மம் புஸ்தகம் ச சுகம் கரை
சதுர்பித்த ததீம் தேவீம் சந்த்ரபிம்ப ஸமானனாம்
வல்லபாம் அகிலார்த்தானாம் வல்லகீ வாதனப்ரியாம்
பாரதீம் பாவயே தேவீம் பாஷாணாம் அதிதேவதாம்
பாவிதாம் ஹ்ருதயே ஸத்பி பாமினீம் பரமேஷ்புன
சதுர்புஜம் சந்த்ரவர்ணாம் சதுரானன வல்லபாம்
நமாமி தேவி வாணீத்வாம் ஆச்ரிதார்த்த ப்ரதாயினீம்
பாஹி பாஹி ஜகத்வந்த்யே நமஸ்தே பக்தவத்ஸலே
நமஸ்துப்யம் நமஸ்துப்யம் நமஸ்துப்யம் நமோ நம:
பாசாங்குச தரா வாணீ வீணாபுஸ்தக தாரிணீ
மம வக்த்ரே வஸேந் நித்யம் ஸந்துஷ்டா ஸர்வதா சிவா
சதுர்தசஸூ வித்யாஸூ நமதே யா ஸரஸ்வதீ
ஸாதேவி க்ருபயாயுக்தா ஜிஹ்வாஸித்திம் கரோதுமே
பாஹிமாம் பாவனே தேவி ரக்ஷ ராக்ஷஸநாசினி
அவ மாம் அம்புஜாவாஸே த்ராஹிமாம் துஹினப்ரபே
தேஹி தேவி கலாதாஷ்யம் வாணி வாக்படுதாம் திச
ஸரஸ்வதி ஸூதான் ரக்ஷ கலே பாலயமே குலம்.

ஹயக்ரீவர் அஷ்டோத்திர சத நாமாவளி

ஓம் ஹயக்ரீவாய நம:
ஓம் மஹாவிஷ்ணவே நம:
ஓம் கேஸவாய நம:
ஓம் மதுஸூதநாய நம:
ஓம் கோவிந்தாய நம:
ஓம் புண்டரீகாக்ஷõய நம:
ஓம் விஷ்ணவே நம:
ஓம் விஸ்வம்பராய நம:
ஓம் ஹரயே நம:
ஓம் ஆதித்யாய நம:
ஓம் ஸர்வவாகீஸாய நம:
ஓம் ஸர்வாதாராய நம:
ஓம் ஸநாதநாய நம:
ஓம் நிராதாராய நம:
ஓம் நிராகாராய நம:
ஓம் நிரீஸாய நம:
ஓம் நிருபத்ரவாய நம:
ஓம் நிரஞ்ஜநாய நம:
ஓம் நிஷ்களங்காய நம:
ஓம் நித்யத்ருப்தாய நம:
ஓம் நிராமயாய நம:
ஓம் சிதாநந்தாய நம:
ஓம் ஸாக்ஷிணே நம:
ஓம் ஸரண்யாய நம:
ஓம் ஸர்வதாயகாய நம:
ஓம் ஸ்ரீமதே நம:
ஓம் லோகத்ரயாதீஸாய நம:
ஓம் ஸிவாய நம:
ஓம் ஸாரஸ்வதப்ரதாய நம:
ஓம் வேதோத்தர்த்ரே நம:
ஓம் வேதநிதயே நம:
ஓம் வேதவேத்யாய நம:
ஓம் புரதநாய நம:
ஓம் பூர்ணாய நம:
ஓம் பூரயித்ரே நம:
ஓம் புண்யாய நம:
ஓம் புண்யகீர்த்தயே நம:
ஓம் பராத்பரஸ்மை நம:
ஓம் பரமாத்மநே நம:
ஓம் பரஸ்மை ஜ்யோதிஷே நம:
ஓம் பரேஸாய நம:
ஓம் பாரகாய நம:
ஓம் பரஸ்மை நம:
ஓம் ஸகலோநிஷத்வேத்யாய நம:
ஓம் நிஷ்களாய நம:
ஓம் ஸர்வஸாஸ்த்ரக்ருதே நம:
ஓம் அக்ஷமாலா ஜ்ஞாநமுத்ரா யுக்தஹஸ்தாய நம:
ஓம் வரப்ரதாய நம:
ஓம் புராண புருஷாய நம:
ஓம் ஸ்ரேஷ்டாய நம:
ஓம் ஸரண்யாய நம:
ஓம் பரமேஸ்வராய நம:
ஓம் ஸாந்தாய நம:
ஓம் தாந்தாய நம:
ஓம் ஜிதக்ரோதாய நம:
ஓம் ஜிதாமித்ராய நம:
ஓம் ஜகந்மயாய நம:
ஓம் ஜராம்ருத்யுஹராய நம:
ஓம் ஜிவாய நம:
ஓம் ஜயதாய நம:
ஓம் ஜாட்யநாஸதாய நம:
ஓம் ஜபப்ரியாய நம:
ஓம் ஜபஸ்துத்யாய நம:
ஓம் ஜபக்ருதே நம:
ஓம் ப்ரியக்ருதே நம:
ஓம் ப்ரபவே நம:
ஓம் விமலாய நம:
ஓம் விஸ்வரூபாய நம:
ஓம் விஸ்வகோப்த்ரே நம:
ஓம் விதிஸ்துதாய நம:
ஓம் விதயே நம:
ஓம் விஷ்ணவே நம:
ஓம் சிவஸ்துத்யாய நம:
ஓம் ஸாந்திதாய நம:
ஓம் க்ஷõந்தி பாரகாய நம:
ஓம் ஸ்ரேய: ப்ரதாய நம:
ஓம் ஸ்ருதிமயாய நம:
ஓம் ஸ்ரேயஸாம் பதயே நம:
ஓம் ஈஸ்வராய நம:
ஓம் அச்யுதாய நம:
ஓம் அனந்த ரூபாய நம:
ஓம் ப்ராணதாய நம:
ஓம் ப்ருதிவீபதயே நம:
ஓம் அவ்யக்தாய நம:
ஓம் வ்யக்த ரூபாயை நம:
ஓம் ஸர்வஸாக்ஷிணே நம:
ஓம் தமோஹராய நம:
ஓம் அஞ்ஞாநநாஸகாய நம:
ஓம் ஜ்ஞாநிநே நம:
ஓம் பூர்ணசந்த்ரஸமப்ரபாய நம:
ஓம் க்ஞாநதாய நம:
ஓம் வாக்பதயே நம:
ஓம் யோகிநே நம:
ஓம் யோகீஸாய நம:
ஓம் ஸர்வகாமதாய நம:
ஓம் மஹாமௌநிநே நம:
ஓம் மஹாயோகிநே நம:
ஓம் மௌநீஸாய நம:
ஓம் ஸ்ரேயஸாம்நிதயே நம:
ஓம் ஹம்ஸாய நம:
ஓம் பரம ஹம்ஸாய நம:
ஓம் விஸ்வகோப்த்ரே நம:
ஓம் விராஜே நம:
ஓம் ஸ்வராஜே நம:
ஓம் ஸுத்தஸ்படிக ஸங்காஸாய நம:
ஓம் ஜடாமண்டல ஸம்யுதாய நம:
ஓம் ஆதிமத்யாந்தரஹிதாய நம:
ஓம் ஸர்வவாகீஸ்வரேஸ்வராய நம

மகாசிவராத்திரி பூஜை சிறப்பு

• முருகப்பெருமான், சூரியன், இந்திரன், யமன், அக்கினி, குபேரர் போன்றவர்கள் மகாசிவராத்திரி பூஜை செய்து பலன் அடைந்தார்கள்.
 

• பிரம்ம தேவன், மகாசிவராத்திரி அன்று விரதம் இருந்து சிவபெருமானை வழிபாடு செய்ததால் சரஸ்வதி தேவி பிரம்ம தேவனுக்கு மனைவியாக அமைந்தார்.
 

• ஸ்ரீமகாவிஷ்ணு இந்த சிவராத்திரி விரதத்தை கடைபிடித்ததால் சக்ராயுதத்தை பெற்றார். அத்துடன் ஸ்ரீமகாலஷ்மியை மனைவியாக அமையப் பெற்றார்.
 

• சிவபெருமான் ஆலகால விஷத்தை உண்டு மயங்கிக் சாய்ந்தார். அப்போது சிவபெருமானை தேவர்கள் பூஜித்த காலம் சிவராத்திரி.

 

• பிரளய காலத்தில் உலகம் முற்றிலுமாக அழியாமல் இருக்க இந்த அகிலத்தின் அன்னையான அகிலாண்டேஸ்வரி,ஈசனை சிவராத்திரி அன்று நான்கு ஜாமத்திலும் பூஜை செய்தார்.
 

 மகாசிவராத்திரி. அன்று பல மலர்களாலும், வாசனை திரவியங்களாலும் அபிஷேகங்கள் செய்ய முடியாதவர்கள், தண்ணீரையும், வில்வ இலையையும் சர்வேஸ்வரனுக்குசமர்பித்து, வெல்லம், பச்சரிசியையும் நெய்வேதியமாக படைத்து வணங்கி, “ஓம் நமசிவாய – ஹர ஹர மஹாதேவ” என்ற மந்திரத்தை உச்சரித்தாலே சகல நன்மைகளும் தருவார் சிவபெருமான்.

வீட்டில் சிறிய அளவில் சிவலிங்கத்தை வைத்து பூஜிப்பவர்கள், சிவலிங்கத்தின் நான்கு ஜாமத்திலும் மலர்கள், பன்னீர், வில்வ இலைகளால் பூஜிக்க வேண்டும். நான்கு ஜாமத்திலும் பூஜிக்க முடியாதவர்கள், இரவு பண்ணிரெண்டு மணிக்கு சிவபூஜை செய்தாலு்ம் பலன் கிடைக்கும். மறுநாள் சிவாலயம் சென்று வழிபடுபவது இன்னும் நல்லது.

நாம் மகாசிவராத்திரி வழிபாடு செய்ய செய்ய நம் நீண்ட கால கர்மவினை படிப்படியாக குறையும். கர்மவினைகள் தீர்ந்தால் தலைமுறை தலைமுறையாக இராஜயோக வாழ்க்கை அமையும்.

சிவாலய ஓட்டம்

கன்னியாகுமரி மாவட்ட ஆலய விழாக்களில் எத்தனையோ சிறப்புகள். அவற்றில் குறிப்பிடத்தக்கது, சிவாலய ஓட்டம். முப்பது, நாற்பது பேர் மகாசிவ ராத்திரி அன்று பன்னிரண்டு சிவாலயங்களை ஓட்டமாக ஓடிச் சென்றே தரிசிப்பதுதான் இந்த வழிபாட்டின் தனிச் சிறப்பு. அதாவது 24 மணி நேரத்தில், சுமார் 80 கி.மீ. தொலைவுக்குட்பட்ட பன்னிரண்டு சிவாலயப் பெருமான்களை தரிசிப்பது. இந்தக் கோயில்கள் அனைத்தையும் உரிய நேரத்தில் தரி சிக்க வேண்டிய காலம் கருதியே ஓட்டம்! இந்த சிவாலய ஓட்டம் எப்படி ஆரம்பித்தது? புருடாமிருகம் பாதி மனித உருவம், மீதி புலி உருவமாக அமைந்த ஒரு பிறவி. ஆழ்ந்த சிவபக்தர். சிவனைத் தவிர, வேறு இறைவனை ஏற்கமாட்டார்.

விஷ்ணு நாமம், இவருக்குக் கேட்க சகிக்காது! ஆனால் தானும் ஹரனும் ஒன்றே என்ற தத்துவத்தை அவருக்கு உணர்த்த விரும்பினார் பகவான் கி ருஷ்ணன்.
அவர் பஞ்ச பாண்டவர்களில் ஒருவனான பீமனை அழைத்தார். நடைபெறவிருக்கும் குருக்ஷேத்திர யுத்தத்தில் பாண்டவர்கள் வெற்றி பெற வேண்டுமானால், அந்த புருடா மிருகத்தின் உதவியும் தேவைப்படுகிறது. ஆகவே, அதனை சந்தித்து அதன் உதவியைக் கோரி வருமாறு அவர் பீமனை அனுப்பி வைத்தார். கூடவே, அவனிடம் 12 ருத்ராட்சங்களைத் தந்து, தன்னுடைய கோவிந்தா, கோபாலா என்ற பெயர்களை உச்சரித்தவாறே புருடா மிருகத்தை நெருங்குமாறும் சொன்னார். ‘‘என் பெயரைக் கேட்க விரும்பாத புருடா மிருகம், உன் மீது பாயும். நீ உடனே ஒரு ருத்ராட்சத்தை அந்த இடத்தில் போட்டுவிடு.

அது ஒரு சிவலிங்கமாக மாறிவிடும். அதனைக் காணும் புருடா மிருகம், அந்த லிங்கத்துக்கு உரிய வழிபாட்டினை செய்த பிறகுதான் மறுவேலை பார்க்கும். அங்கிருந்து நீ ஓடிவிடு. பிறகு அது உன் னைத் துரத்தி வரும். அடுத்த இடத்தில் இன்னொரு ருத்திராட்சத்தைப் போடு. இதுவும் லிங்கமாக மாறும். புருடா மிருகமும் பூஜை செய்யத் தொடங்கி விடும். இப்படி பன்னிரண்டு இடங்களுக்கு ஓடி, ஓடி அதனை அலைக்கழித்தால் பன்னிரண்டாவது ருத்திராட்சம் விழும் இடத்தில் நான், பரமேஸ்வரனு டன் உங்கள் இருவருக்கும் காட்சி தருவேன்’’ என்று விளக்கி, பீமன் நடந்துகொள்ள வேண்டிய முறையைச் சொன்னார். பீமனும் அவ்வாறே செய்தான். அப்படி முதல் ருத்திராட்சம் விழுந்த இடம்தான் திருமலை. பன்னிரண்டாவது விழுந்த இடம் நட்டாலம்.

நட்டாலத்தில் ஹரியும் ஹரனும் இணைந்த சங்கரநாராயணராக மகாவிஷ்ணு காட்சி தந்து, சிவனும் விஷ்ணுவும் ஒன்று என்று புருடா மிருகத்துக்கு மட்டுமல்ல, உலகுக்கே உணர்த்தினார். புருடா மிருகத்தின் உதவியும் குருக்ஷேத்திர யுத்தத்திற்குக் கிடைத்தது. இப்படி கர்ண பரம்பரையாகச் சொல்லப்படும் கதையை ஒவ்வொரு மகாசிவராத்திரி அன்றும் ஒரு குழுவினர் பீமனுடைய பிரதிநிதியாக ஓடி, ஓடிச் சென்று அந்த சிவாலயங்களைத் தொழுகிறார்கள்.
இந்த சிவாலய ஓட்டத்தில் பங்குபெறுபவர்கள் மாசி மாதம் ஏகாதசி அன்று மாலை அணிந்து விரதம் மேற்கொள்வர்.

சிவராத்திரிக்கு முதல் நாள் மாலை 4 மணி அளவில் காவி வேட்டியும் காவித்துண்டும் அணிந்து சிறிய பையில் விபூதி எடுத்துக்கொண்டு வழியில் ஏற்படக்கூடிய செலவுகளுக்காக கொஞ்சம் பணமும் எடுத்துக்கொள்வர். முதற்கோயிலான முஞ்சிறை என்ற திருமலையில், ஆற்றில் நீராடி, ஈசனை வணங்கிவிட்டு ஓட ஆரம்பிப்பர். இப்போதிலிருந்து பன்னிரண்டாவது கோயிலில் தரிசனம் முடிக்கும்வரை ‘‘கோவிந்தா, கோபாலா’’ என்ற கோஷத்தை ஒலித்தபடியே இருப்பார்கள்.

நிறைவாக மும்மூர்த்திகளும் அருளும் சுசீந்திரம் கோயிலுக்குச் சென்று வழிபட்டு ஓட்டத்தை முடிக்கிறார்கள். இது ஒரு பக்தி செலுத்தும் முறை. இதனால் என்ன பயன் கிட்டுகிறது என்ற எதிர்பார்ப்பைவிட வித்தியாசமாக ஏதாவது ஒரு முறையில் இறைவழி பாட்டை மேற்கொள்ளும் பக்தி உணர்வுதான் அவர்களிடம் நிறைந்திருக்கிறது. ஓடி ஓடிச் சென்று வழிபடப்படும் பன்னிரு சிவாலயங்கள் யாவை?

1. திருமலை

சிவாலய ஓட்டத்தினர், திருமலை எனும் திருத்தலத்தில் உள்ள ஈசனை முதலில் வழிபடுகிறார்கள். விளவங்கோடு தாலுகாவில், குழித்துறைக்கு தெற்கே, ஆறு கி.மீ. தொலைவில் மலை உச்சியில் கிழக்கு நோக்கி அமைந்துள்ளது இக்கோயில். மூலவர், சூலபாணி என்று போற்றப்படுகிறார். இங் குள்ள கல்வெட்டு இவரை ‘முஞ்சிறை திருமலைத்தேவர்’ என்று அழைக்கிறது.

2. திக்குறிச்சி

தாமிரபரணி ஆற்றங்கரையில் உள்ள இத்தலம், இரண்டாவது வழிபாட்டுத் தலம். சிவாலயங்களில் முக்கியத்துவம் பெறும் நந்தி, இந்தக் கோயிலில் காணக் கிடைக்காது. ஒருவேளை ஓடி ஓடி வந்து சிவ தரிசனம் பெற விழையும் பக்தர்களுக்கும், தன் ஐயனுக்கும் இடையே தான் தடையாக இருக்க அது விரும்பவில்லையோ! மூலவர், திக்குறிச்சி மகாதேவர். நாற்சதுரமண்டபக் கருவறையில் அருள்கிறார், இந்த ஈசன்.

3. திற்பரப்பு

முக்கண்ணனை தரிசிக்க ஓடும் ஓட்டத்தில் மூன்றாவது கோயில், திற்பரப்பு. மூலவர் உக்கிரமான தோற்றத்தோடு விளங்குவதால் ஜடாதரர் என்றும் வீர பத்திரர் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். மேற்கு நோக்கிய ஆலயத்தில் நந்திதேவர் வடக்கு நோக்கித் திரும்பி அமைந்துள்ளார். குழித்துறைக்கு வடகி ழக்கே சுமார் 14 கி.மீ. தொலைவில் கோதையாற்றின் கரையில் அமைந்துள்ளது, இத்தலம்.

4. திருநந்திக்கரை

திருநந்திக்கரை நான்காவதாக வரும் ஆலயம். சிவாலய ஓட்டத்தில் கலந்து கொள்ளும் பக்தர்களில் முதல் நபர் இந்த ஆலயத்திற்கு வரும் நேரத்தைக் கணக்கில் கொண்டே இங்கு நடைபெறும் பத்துநாள் உற்சவத்திற்கான கொடியேற்றம் நிகழ்கிறது. மூலவர், நந்திகேஸ்வரர். மார்த்தாண்டத்திலிருந்து 14 கி.மீ. தொலைவு.

5. பொன்மனை

குலசேகரத்திலிருந்து சுருளக்கோடு செல்லும் பாதையில் 5 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது பொன்மனை பரமன் ஆலயம். தீம்பிலேஸ்வரர் என அழைக் கப்படும் மூலவர், தீங்குகளை விரட்ட வல்லவர். முகப்பு மண்டபத்தில், நந்தி படுத்த நிலையில் காணப்படுவது வித்தியாசமானது. நந்தி மண்டபத்தின் மேற்கூரையில் புராண நிகழ்ச்சிகளையும், நவகிரகங்களையும் மரச்சிற்பங்களாகக் காணலாம்.

6. பன்னிப்பாக்கம்

தக்கலை-சுருளக்கோடு பாதையில் 6 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள ஆறாவது சிவத்தலம் பன்னிப்பாக்கம். கிராத மூர்த்தியாக விளங்கும் இறைவன், தீராத வினை
களைத் தீர்த்து நற்கதி வழங்குகிறார். பைரவருக்கு இந்தக் கோயிலில் தனி சந்நதி அமைந்துள்ளது.

7. கல்குளம்

ஏழாவதாக தரிசிக்கப்படும் இந்த ஆலயம் தனிச்சிறப்பு கொண்டது. ஓட்டத்தில் இடம்பெறும் 12 சிவாலயங்களில் இங்கு மட்டும்தான் இறைவிக்கு தனி சந்நதி அமைந்துள்ளது. இறைவன் நீலகண்ட சுவாமியாகத் திகழ்கிறார்; அம்பிகை ஆனந்த வல்லியாக அற்புதக் காட்சியருள்கிறாள். அன்னையின் தோற்றம் மதுரை மீனாட்சியை நினைவூட்டுகிறது. நாகர்கோவிலுக்கு வடமேற்கே சுமார் 14 கி.மீ. தொலைவில் உள்ளது, இத்தலம்.

8. மேலாங்கோடு

எட்டாவதாக, மேலாங்கோடு. இது, வேளிமலை என்ற பகுதிக்கு அருகில் உள்ளது. பசுமையான வயல்வெளிக்கு நடுவே அமைந்திருக்கும் இந்த ஆல யத்தில் ஈசன், காலகாலராக திருக்காட்சி நல்குகிறார். இத்தலத்தின் காவல் தெய்வமான இசக்கியம்மன், சிவாலயத்தின் அருகிலேயே செண்பகவல்லியா கவும் நீலாப்பிள்ளையாகவும் தனித்தனியே கோயில் கொண்டிருக்கிறாள்.

9. திருவிடைக்கோடு

பத்மனாபபுரத்தின் கிழக்கே சுமார் 5 கி.மீ. தொலைவில் அமைந்துள்ளது, திருவிடைக்கோடு. சிவாலய ஓட்டத்தில் ஒன்பதாவது ஆலயம். இடைக்காடர் எனும் சித்தரின் பெயரால் இத்தலம் அமைந்திருப்பதாகச் சொல்கிறார்கள். மூலவர், மகாதேவர் என்று வணங்கப்படுகிறார். இங்குள்ள கல்வெட்டுகள், இவரை ‘கொடம்பீஸ்வரமுடைய நாயனார்’ என்கிறது. கோயில் ஆவணங்களில், ‘சடையப்பர்’ என்று குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த ஈசனுக்குதான் எத்தனை பெயர்கள்!

10. திருவிதாங்கோடு

பத்தாவது தரிசனத் தலம், திருவிதாங்கோடு. பரிதிபாணி என்றழைக்கப்படுகிறார் இந்தக் கோயில் ஈசன். தக்கலையின் தென்மேற்கே சுமார் 6 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள ஆலயம் இது. இதன் தென் பகுதியில் கேரள பாணியில் அமைந்த ஆலயத்தில், மகா விஷ்ணுவை தரிசிக்கலாம்.

11. திருப்பன்றிக்கோடு

திருப்பன்றிக்கோடு பக்தவத்சலர் ஆலயம், பதினோராவது திருத்தலமாக விளங்குகிறது. விஷ்ணு தலம்போல பெயர் அமைந்திருந்தாலும் பக்தர்கள் இத் தல இறைவனை, திருப்பன்றிக்கோடு மகாதேவர் என்றே அழைக்கின்றனர். நாகர்கோவிலில் இருந்து வட மேற்கில் சுமார் 20 கி.மீ. தொலைவில் உள் ளது இவ்வாலயம்.

12. திருநட்டாலம்

சிவாலய ஓட்டம் நிறைவு பெறும் தலம், திருநட்டாலம். நாகர்கோவிலில் இருந்து 25 கி.மீ. தொலைவு. இங்குள்ள குளத்தின் இரு புறங்களிலும் இரு ஆலயங்கள் உள்ளன. கிழக்கு நோக்கியுள்ள ஆலயத்தில் அர்த்தநாரீஸ்வரராக அருட்காட்சி வழங்குகிறார், ஈசன். எதிர்புறத்தில் உள்ள ஆலயத்தில், மகாவிஷ்ணு, சங்கரநாராயணராக அருள்கிறார்