திருமூலர்

அறம் மறந்தவர்க்கு அறிவுமில்லை

அன்பு மறந்தவர்க்கு ஈசனுமில்லை

ஆங்காரம் நீக்கி அதன் வழிநிற்க நீங்காத
ஆனந்த அமுதமே

ஆசைப்படபட ஆகிவரும் துன்பங்கள்
ஆசை விடவிட ஆனந்தமே

ஆர்க்கும் இடுமின் அவர் இவர் என்றில்லாமல்

ஆவன ஆகும் போவன போகும் காத்திடுவான் அவனே

ஆள் அஞ்சான் ஆம் பொருள் அஞ்சான்

இடும்பையில்லை இரவு பகலுமில்லை படும் பயனுமில்லை பற்றவர்க்கே

இடுவதும் ஈவதும் இன்பமென எண்ணுங்கள்

உடல் போட்ட வேடம் உயிர்க்கு ஆகாதே

உணர்வுடையார்க்கு உறுதுயர் ஏதும் இல்லை

உள் பொருள் இதுவென உணர்தலே ஞானமாம்

உள்ள நிலத்திலே உழவு செய்பருக்கு
வெள்ளம் பாய விளையுமே

உள்ளத்தின் உள்ளே உண்டு
பல பாவம் தீர்க்கும் தீர்த்தங்கள்

உள்ளத்தின் உள்ளே கள்ளத்தை நீக்குவாயே

உள்ளம் பெருங்கோயில் ஊனுடம்பு ஆலயம்

உறுதுணையாவது உயிரே செருதுணையாவது கல்வியும் கேள்வியும்

ஒடுங்கி நிலைப்பெற்ற உத்தமர் உள்ளம் நடுங்குவதுமில்லை நமனும் அங்கில்லையே

ஒன்றே குலம் ஒருவனே தேவன் நன்றே நினையுங்கள் நமனின்ல்லை பயமில்லை

கடலில் தொலைத்து விட்டு குளத்தில் தேடுவாரே மூடர்

கண் ஒன்றுதான் அதில் சிலதான் நற்காட்சி காணுமே

கண்காணி இல்லையென்று க்ள்ளம் பல செய்யாதீர் கண்காணி இல்லாத இடமில்லை

கண்ணிய நேயம் கரை ஞானம் கண்டவர் புண்ணியரே
கல்லா அரசனில் காலன் மிக நல்லவன்

கல்லா மனிதரைக் காணவும் கூடாது கேட்கவும் கூடாது

கனவது போல கசிந்தெழும் இன்பமது
நனவது போல நாட எண்ணாதே

கன்னியும் ஒர் சிறை கல்வியும் ஒர் சிறை
மண்ணிய மாதவமும் ஒர் சிறையே

காம மயக்க நோக்கமுடையார் மாதவம் செய்வதறியார்

காய்ச்ச பலா கனி உண்ணாது
ஈச்சம் பழத்துக்கு இடர் உறுவார் காமுகர்

குடம் உடைந்தாலும் வைப்பர் உடல் உடைந்தால் நொடிப்பொழு தும் வையாரே

குத்தினால் என்ன வெட்டினால் என்ன
தத்துவ வித்தகர் தன்மை குறையார்

குரு வழி சென்று குணம் ஓங்கி
கரு வழி வரும் கணக்கறுப்பரே

கொலை களவு கள் காமம் பொய்
யாவும் மலையான பாதகமாம்

சத்திய ஞானத் தனிப் பொருள் ஆனந்தம்

சத்ய ஞானானந்தம் சார்ந்தனன் ஞானியே

சாதிக்க வல்லார் தம்மை யுணர்ந்தவர்

சித்தம் கலங்காது செய்கின்றது ஆனந்தம்

சிந்தித்தார் சிறந்தார் சீர்பெற்றார்
அறிவுற்றார் அன்புற்றார்

சீற்றம் இல்லை சிந்தை செம்மையானால்

சீற்றம் ஒழிந்தவர் கூற்றத்தை வெல்லும் குற்ப்பறிந்தார்களே

சுட்டாலே பொன் சிவக்கும் கெட்டாலே கண் திறக்கும்

செல்லும் அளவு செலுத்துமின் சிந்தையை
திருந்தியவனுக்கு நரகமுமில்லை

சுவர்க்கமும் தூரமுமில்லை

தேர்ந்து அறியாமையின் சென்றன பல காலங்கள்

தேற்றத் தெளிமின் தெளிந்த பின் கலங்காதீர்

நனவில் கனவு ஒட நன் செய்திதானே

நன்றே நினையுங்கள் நமனின்றி பயமில்லை

நீயே இடர்பட்டு என்ன செய்வாய்
தளிரெள தயங்காதே நெஞ்சே

நெருப்பிலெரிந்த இரும்பென
வெறுப்பிலெரிந்த உள்ளம் கனலாடுமே

நோற்று தவம் செய்யாத ஙாலறியதவர் சோற்றுக்கு சுழல்கின்றாரே

பசித்தவருக்கு ஒருபிடி போட யாருக்கும் இயலுமே

படுவழி செய்கிற பற்று வீசி விடுவது வேட்கை தொடுவது ஞானமே

பள்ளமும் இல்லை இடர் இல்லை பாழ் இல்லை
பிதற்றிக் கழிந்தனர் பேதை மனிதர்

புடவை கிழந்தது போயிற்று வாழ்க்கை

புண்ணியம் செய்வார்க்கு பூ மாலை உண்டு

பூதக் கண்ணாடியுள் காணாஅறியாதவன் நீதிக் கண்னாடியுன் வெளிப்பவொன்

பெற்றிருந்தாரையும் பேணார் கயவர்கள்

பேதம் அபேதம் பிறழாத ஆனந்தம்

பொய் மறுத்து மெய் உரைத்தால் உலகம் தொழும் புனிதரெனவே

பொய்த்தேன் அறியும் புலன் வழி போகாதே மெய்த்தேனறிவாயே

மகிழ்கின்ற செல்வம் கவிழ்கின்ற
நீர் செல்லும் கப்பல் போலே

மண்ணில் கலங்கிய நீரென
மனிதர் எண்ணில் கலங்கலாமோ

மதியின் பெருவலி மானுடர் வாழ்க்கை

மனத்துள்ளே மகிழ்ந்திருப்பார்க்கு
மனத்துள்ளே மனோலயம் ஆகுமே

மனமாயை தான் மாயை மற்றொன்றில்லை

மேன்மை வேண்டினால் மறந்தும் மறவாது
ஆற்ற வேண்டும் அறநெறியே

மோகியர் கள் உண்டு மூடராய் அறிவழிந்தாரே

யாரறிவார் எங்கள் அண்ணல் பெருமையை
அதன் அகலமும் நீளமும்

யாவர்க்கும் நாமுண்ணும் போது
ஒரு கைப்பிடி தர இயலுமே

வட்டி கொண்டு ஈட்டிய பட்டி பாதகர்
ஈகையின் பயனறியாரே

வாய் ஒன்று மனம் ஒன்று நீ ஒன்று செய்ய
தீ செய்ய தீ என்று தெளிவாயே

விரும்பிவரும் பிறர் தாரத்தையும்
விலக்கிப்போவார் தர்ம வீரரே

வேதாந்தமாவது வேட்கை ஒழிந்தவிடம்